Galeria
Galaktyka spiralna M33!
Na zakończenie roku mamy dla was jeszcze jedno zdjęcie. Jest to galaktyka spiralna M33 w gwiazdozbiorze Trójkąta. M33 oraz galaktyka M31 w gwiazdozbiorze Andromedy którą niedawno fotografowaliśmy to najbliższe nasze sąsiadki. Galaktyka Andromedy wraz z galaktyką Trójkąta i naszą Drogą Mleczną wchodzą w skład Lokalnej Grupy Galaktyk. Grupa Lokalna to co najmniej kilkadziesiąt galaktyk powiązanych grawitacyjnie i poruszających się w Kosmosie jako całość. Największymi obiektami są nasza Droga Mleczna oraz M31 natomiast M33 jest najmniejsza w grupie.
Galaktyka ogólnie to układ gwiazd, pyłu i gazu międzygwiezdnego powiązanego grawitacyjnie. Średnio liczba gwiazd w galaktykach to 100-300 mld . Wyróżniamy 4 główne rodzaje galaktyk: spiralne, soczewkowate, eliptyczne i nieregularne. M33 jest galaktyką spiralną czy taką która przyjmuje kształt spłaszczonego dysku z większością masy skupioną w jądrze oraz wychodzącymi z niego ramionami przyjmującymi kształt spirali.
Jedno z najbardziej mrocznych zdjęć w kolekcji ASTRO CENTRUM
- To jedno z bardziej mrocznych zdjęć jakie mamy w kolekcji, jeśli dobrze się przyjrzymy pyły otaczające niebieską mgławicę przypominają kształtem postać tajemniczego czarnoksiężnika w kapeluszu z rozświetloną niebieską brodą.Zdjęcie w rzeczywistości przedstawia fragment Obłoku Molekularnego Perseusza, a konkretnie okolice niebieskiej mgławicy refleksyjnej NGC1333. Sam Obłok Molekularny Perseusza to obszar wypełniony ciemnym pyłem i gazem w którym zachodzą procesy gwiazdotwórcze. W większości przez gęste ciemne mgławice nie przebija się światło gwiazd znajdujących się za obłokiem dlatego dla nas te obszary wyglądają jakby tych gwiazd tam nie było. Tylko w niektórych miejscach młode niebieskie gwiazdy wywierając ciśnienie wiatru gwiazdowego rozdmuchują otaczający pył. Jeśli warstwa tego pyłu stanie się cieńsza to światło gwiazd przebija się i rozprasza tworząc takie zjawiskowe niebieskie mgławice w otoczeniu ciemnych nieprzeniknionych pyłów.Wykonanie takiego zdjęcia wymaga ciemnego nieba i bardzo długiego czasu naświetlania ze względu na niską jasność pyłów. W praktyce musimy tak długo naświetlać klatki aby tło nieba stało się jaśniejsze niż znajdujące się ciemniejsze mgławice pyłowe. Nasze zdjęcie to ponad 12 godzin samego naświetlania.
Fragment gwiazdozbioru Łabędzia
Jesień już na dobre dotarła do Polski ale my mamy jeszcze zdjęcie symbolu nieba letniego czyli fragmentu gwiazdozbioru Łabędzia. Konkretnie to niedalekie okolice gwiazdy Sadr gdzie przez wszechobecne czerwone mgławice wodorowe przebija się pięknie kontrastujący kompleks małych niebieskich mgławic refleksyjnych oznaczonych symbolem NGC6914. Ze względu na niewielkie rozmiary do zarejestrowania trzeba nie tylko bardzo długiego czasu naświetlania ale również sporej ogniskowej teleskopu. Do wykonania zdjęcia użyliśmy naszego 900 mm teleskopu SW ED120 a łączny czas naświetlania to ok 9h.
Galaktyka NGC4565 w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki
Kolejne nasze zdjęcie przedstawia galaktykę NGC4565 w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Ze względu na prostopadłe ustawienie w stosunku do nas pozwala podziwiać piękny pas pyłowy rozciągający się na całej długości galaktyki. Możemy też zobaczyć zgrubienie centralne gdzie zgromadzona jest największa ilość gwiazd i materii. Galaktyka Igła to często spotykana potoczna nazwa NGC4565. Zdjęcie wykonane naszym zestawem wyjazdowym SW ED120 a łączny czas naświetlania to ok 10 godzin.
Pętla Barnarda
Pętla Barnarda to jeden z najbardziej fascynujących obiektów zimowego nieba. Swoim wodorowym łukiem otacza obłok molekularny Oriona gdzie znajdują się wcześniej przez nas fotografowane z większej ogniskowej mgławica M42 czy też Koński łeb B33. Sama pętla to duża mgławica emisyjna świecąca na skutek jonizacji wodoru spowodowanej przez pobliskie młode gwiazdy. Za odkrywcę uznaje się Edwarda Barnarda który jako pierwszy zarejestrował ją w 1895 roku. Uważa się obecnie że za pochodzenie pętli odpowiedzialny jest wybuch supernowej ok 2 mln lat temu . Potwierdzeniem tej hipotezy może być zachowanie kilku gwiazd uciekających w okolicy które mogły znajdować się w układzie wielokrotnym zniszczonym na skutek wybuchu supernowej.
Cefeusz jednak tym razem w trochę szerszym kadrze.
Cefeusz jest gwiazdozbiorem okołobiegunowym więc jest widoczny przez cały rok. Można więc fotografować obiekty znajdujące się w tym rejonie praktycznie o dowolnej porze roku. My w tym roku fotografowaliśmy w Cefeuszu Irysa i Trąbę Słonia. Dziś kolejne zdjęcie obiektów w Cefeuszu jednak tym razem w trochę szerszym kadrze. Dobre planowanie pozwoliło zmieścić w jednym kadrze kilka obiektów z katalogu Sharplessa. Najbardziej znane to Szczypce Homara Sh2-157 oraz mgławica Bańka NGC7635. W dole kadru złapała się dodatkowo gromada otwarta M52.
"Trąba słonia" - ciemna mgławica
IC1396a w gwiazdozbiorze Cefeusza to ciemna mgławica której pyły kształtuje pobliska gwiazda HD 206267. Jak wiele innych mgławic IC1396a posiada potoczną nazwę "Trąba Słonia" która oczywiście jest nawiązaniem do tego w jaki sposób zostały ukształtowane pasma pyłowe mgławicy. Na skutek ciśnienia wiatru gwiazdowego następuje zagęszczenie ciemnego pyłu i tworzenie się globul , a w następstwie protogwiazd i dysków proplanetarnych. W paśmie widzialnym niestety te bardzo młode protogwiazdy są niewidoczne ale zostały zarejestrowane w paśmie podczerwieni przez Teleskop Spitzera . W mgławicy mamy również w pełni ukształtowane młode gwiazdy, widoczne w górnej części dwie z nich potrafiły już oczyścić swoje otoczenie z ciemnego pyłu tworząc "oko słonia" .
Obszar IC1396 szczególnie ładnie prezentuje się w astrofotografii wąskopasmowej w palecie HST , niestety wymaga też naprawdę długich ekspozycji. To konkretne zdjęcie to 24,5 godziny naświetlania w filtrach wąskopasmowych Ha, OIII i SII.
Mgławica planetarna NGC7293 w gwiazdozbiorze Wodnika
Nasze nowe zdjęcie przedstawia mgławicę planetarną NGC7293 w gwiazdozbiorze Wodnika. Potocznie nazywana jest mgławicą Ślimak lub Helix i w Polsce dosyć rzadko fotografowana z powodu niskiego górowania nad horyzontem. Astrofotografom przeszkadza nie tylko grubsza warstwa atmosfery i zwiększone zanieczyszczenie światłem blisko horyzontu ale także krótki okres czasu kiedy mgławica jest dostępna do rejestracji. Żeby postało to konkretne zdjęcie materiał rejestrowaliśmy w kilka pogodnych nocy.
Morza Księżycowe
Mimo że na Księżycu nie ma wody to znajdują sie na nim 22 morza księżycowe i jeden ocean. Morza te to tak naprawdę ciemniejsze rejony Księżyca składajace się z zastygłego bazaltu.
Na zdjęciu znajduje się jeden z ciekawszych kraterów o nazwie Plato o średnicy 101km otoczony wałem skalnym o wysokości dochodzacej do 2400 m . Jego wiek oceniany jest na 3,8 mld lat. Krater ten przecina pasmo Alp księżycowych. Wokół tego krateru znajdują się dwa morza, z lewej strony Morze Zimna a a prawej Morze Deszczów.
Krater i morza możemy odnaleźć obserwując połnocno-wschodnią część Księżyca , czyli w górnej części lekko po lewej stronie. Zachęcamy do poznawania Księżyca i jego charakterystycznych punktów.
M97 potocznie Sowa - kolejna mgławica do kolekcji.
W naszej galerii mamy już mgławice planetarne M27 I M57 dodajemy kolejną do kolekcji. M97 potocznie Sowa to mgławica planetarna znajdująca się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy którą możemy dostrzec już w niewielkim teleskopie . Łatwo ją namierzyć ponieważ wizualnie znajduje się tuż przed tylnym kołem Wielkiego Wozu. Potoczna nazwa związana jest z kształtem trochę przypominającym głowę sowy. Mgławica została odkryta przez francuskiego astronoma Pierre'a Méchaina 16 lutego 1781 roku. Ma około 8000 lat , w środku znajduje się biały karzeł o masie ok połowy masy Słońca.
Pętla Łabędzia
Pętla Łabędzia to po Mgławicy Krab najbardziej znana pozostałość po wybuchu supernowej ok 10 000 lat temu. Fala uderzeniowa wytworzyła przepiękne włókniste struktury świecącego gazu. Całość pętli tworzą trzy główne fragmenty Veil wschodni NGC6992 , Trójkąt Pickeringa NGC6979 oraz Veil zachodni NGC6960.
Gwiazdozbiory Skorpiona , Wężownika i Strzelca
Prezentowane zdjęcie to jeden z najbardziej kolorowych rejonów nieba. Najciekawsze obiekty to duża czerwona wodorowa Sh2-27 w Wężowniku, refleksyjna IC4592 nazywana Niebieskim Końskim Łbem oraz kolorowy kompleks mgławic okolic gwiazdy Rho Ophichi i Anatresa najjaśniejszej gwiazdy Skorpiona.
Galaktyki NGC3718 i mniejsza NGC3729
Na pierwszym planie mamy galaktykę NGC3718 nazywaną czasem kluczem wiolinowym lub śmigłem i mniejszą NGC3729. Te dwie galaktyki znajdują się dosyć blisko siebie bo ok 150 tyś lat świetlnych i prawdopodobnie oddziałują ze sobą grawitacyjnie wpływając na wydłużony kształt ramion.
